Το μπλε κάτω απ΄ το μπλε
και το κροκί κάτω απ΄ την ώχρα.
Παλίμψηστος ο τοίχος της ζωής μας·
φερέφωνο πληγών και πόθων πλημμελών
σαν όνειρο αιμώδες.
Nυχτέρια σαν κάδρα που λάμπουνε θολά
φυλλορροούν στον κίτρινο καπνό
φθινόπωρου τοπίου.
Υπέροχα που σβήνουν τα κορμιά!
Πόσο σκληρά χαϊδεύουμε!
Τι μαλακά που ξύνει η μνήμη!
Πότισε ο σοβάς με χρώμα πρώιμο
λερώθηκε στις όψιμες φυγές,
μ' αμαρτωλές αγιογραφίες
και σκίτσα παιδικά
καλύψαμε τη νύχτα του αιώνα.
Ψηλαφιστά
(στρώμα το στρώμα, γωνιά-γωνιά)
λαθεύουμε
κι ανίδεοι φονιάδες χάσκουμε,
του Ιερού μας τυμβωρύχοι.
Από το χθες ίσαμε τις ύφαλες οσμές,
ασβέστης και θυμάρι.
Στα κεφάλια μας σοβάδες·
οι σοβάδες της ζωής μας
ανάθεμα μαζί κι ευχή.
Οι φωτογραφίες είναι από την εγκατάσταση "Αντανακλάσεις" στα Μοναστήρια της Τήνου.
